Prix de Rome (ENG / NL)
Winner second price
1993, Rijksacademie, Amsterdam NL
King William the first introduced the Prix de Rome in the Netherlands back in 1817. In 1870 the price was imbedded in the law on the Rijsakademie, ment for the age group up to 35 years. In 1993 the thirteeth Prix de Rome Printed Art took place. The competition consisted out of a preliminary round, a work period of three months in the Rijksakademie, an exhibition and a publication. During the preliminary round a first selection took place by anonymous work on slides. During the second selection the artists were invited in person to amplify on their own work. At this piont anonymity was discontinued. Finalists were invited to work under supervision in the Rijksakademie.
It is very difficult to make photo’s of gum prints. Nevertheless, Wapke’s slides ROSE, TRY-OUT, (UN)HEIMISCH and CACTUS, made an impression on the jury during the first selection. Wapke’s works are usually highly magnified images of objects: still, unremarkable everyday objects. Because of the thickness of the wooden carrier (about 10 cm) they are actually objects in themselves. The Jury stumbled across two dilemma’s: the technical perfection dominating the content of the work and the formal, aloofness of the gum prints. At the same time they were fascinated by the conflict between this and the personal and intimate relation Wapke maintains with her own objects. This intimate connectedness became clear to the jury during the second round. The work in itself, Wapke’s verbal explanation and the texts accompanying her objects shape up to a consistent whole. It is not just about Wapke’s objects, it’s about her entire range of ideas.
The jury held different views on the relevance of the accompanying written text. According to some the texts were too interpretative and over-difining the work. Others felt it added value to the objects. The text about ROSE emphasizes on the contrast between guilt and innocence, between pleasure and threat. In TRY-OUT Wapke presents the false beauty of Lorelei, Helena, Rapunzel and Ragab. With (UN)HEIMISH she asks many questions to support interpretation. CACTUS emphasizes the following view according to the text: attack is the best defence, although it leads to loneliness.
It is not irrelevant to ask the question: Does Wapke choose to accompany her objects with text because she is aware of the formal distance between her medium and the public? In the eye of the jury the texts made Wapke’s work more appealing.
During the exhibition the above four gum prints (also called meditation-objects) were on display. The public received folders with the text – Message to the Viewer.
Wapke Feenstra received the second price of the Prix de Rome 1993. The basic pricewinners were David Bade, Bernadette Beunk, Britta Huttenlocher and Remco Vlaanderen. Hewald Jongenelis and Paul Klemann were elected as first price winners.
NL
Winnaar tweede prijs
Koning Willem I introduceerde de Prix de Rome in 1817. In 1870 werd de prijs gekoppeld aan de wet op de Rijksakademie en bestemd voor de leeftijdsgroep tot 35 jaar. In 1993 vond de dertiende Prix de Rome Grafiek plaats. De competitie bestond uit een voorronde, een werkperiode van drie maanden in de Rijksakadamie, een tentoonstelling en een publicatie. Tijdens de voorronde vond een eerste selectie plaats door middel van een anonieme aanlevering van werk op dia. Tijdens de tweede selectie werd de anonimiteit van de kunstenaars opgeheven en werd kunstenaars gevraagd om een persoonlijke toelichting op hun werk. De eindrondekandidaten konden onder begeleiding een tijd lang werken in de Rijksakademie.
Gomdrukken zijn zeer moeilijk te fotograferen. Toch hebben Wapke’s dia’s, ROSE, TRY-OUT, (UN)HEIMISCH en CACTUS, de jury in de eerste selectieronde overtuigd. Wapke’s werken zijn meestal sterk uitvergrote afbeeldingen van objecten: stille, onopvallende voorwerpen van alledag. Door de circa 10 cm. dikte van de houten drager, worden ze zelf objecten. De jury stuitte op twee dilemma’s: de technische perfectie kan te overheersend zijn ten opzichte van de inhoud en de formele, afstandelijke kant van de gomdrukken kan vervreemdend werken. Toch is de jury gefascineerd door het contrast dat deze aspecten vormen met de persoonlijke en intieme relatie die Wapke met haar eigen objecten onderhoudt. Deze intieme verbondenheid werd vooral duidelijk in de tweede selectieronde. Het werk zelf, haar mondelinge toelichting en ook de tekst die Wapke bij de objecten schreef, vormden een consistent geheel. Het gaat niet alleen maar om de dingen die Wapke inlevert, het gaat ook om haar gedachtengoed.
Binnen de jury bestond ook een verschil van mening over de relevantie van de bijgevoegde tekst. Sommigen meenden dat de tekst teveel interpretatie gaf en het werk over-definiëerde. Anderen beschouwden het als een meerwaarde. In de tekst over ROSE wordt klem geplaatst op het contrast tussen schuld en onschuld, tussen genot en bedreiging. In TRY-OUT voert Wapke de bedrieglijke schoonheid op van Lorelei, Helena, Rapunzel en Rachab. Bij (UN)HEIMISH worden veel vragen als handreikingen voor interpretatie aangeboden. CACTUS benadrukt volgens de tekt de volgende zienswijze: de aanval is de beste verdediging, maar dat leidt tot eenzaamheid. Terecht kan de vraag gesteld worden: kiest Wapke voor bijkomende teksten omdat ze bewust is van de formele afstand die haar medium creëert? Voor de jury is Wapke’s werk door de teksten verleidelijker geworden.
Tijdens de tentoonstelling werden de vier gomdrukken (ook meditatie-objecten genoemd) vertoond. Aan het bezoekende publiek werd een folder met de tekst – Bericht aan de Kijker – uitgereikt.
Wapke Feenstra ontving de tweede prijs van de Prix de Rome 1993. De basisprijzen waren voor David Bade, Bernadette Beunk, Britta Huttenlocher en Remco Vlaanderen. Hewald Jongenelis en Paul Klemann wonnen de eerste prijs.
Winner second price
1993, Rijksacademie, Amsterdam NL
King William the first introduced the Prix de Rome in the Netherlands back in 1817. In 1870 the price was imbedded in the law on the Rijsakademie, ment for the age group up to 35 years. In 1993 the thirteeth Prix de Rome Printed Art took place. The competition consisted out of a preliminary round, a work period of three months in the Rijksakademie, an exhibition and a publication. During the preliminary round a first selection took place by anonymous work on slides. During the second selection the artists were invited in person to amplify on their own work. At this piont anonymity was discontinued. Finalists were invited to work under supervision in the Rijksakademie.
It is very difficult to make photo’s of gum prints. Nevertheless, Wapke’s slides ROSE, TRY-OUT, (UN)HEIMISCH and CACTUS, made an impression on the jury during the first selection. Wapke’s works are usually highly magnified images of objects: still, unremarkable everyday objects. Because of the thickness of the wooden carrier (about 10 cm) they are actually objects in themselves. The Jury stumbled across two dilemma’s: the technical perfection dominating the content of the work and the formal, aloofness of the gum prints. At the same time they were fascinated by the conflict between this and the personal and intimate relation Wapke maintains with her own objects. This intimate connectedness became clear to the jury during the second round. The work in itself, Wapke’s verbal explanation and the texts accompanying her objects shape up to a consistent whole. It is not just about Wapke’s objects, it’s about her entire range of ideas.
The jury held different views on the relevance of the accompanying written text. According to some the texts were too interpretative and over-difining the work. Others felt it added value to the objects. The text about ROSE emphasizes on the contrast between guilt and innocence, between pleasure and threat. In TRY-OUT Wapke presents the false beauty of Lorelei, Helena, Rapunzel and Ragab. With (UN)HEIMISH she asks many questions to support interpretation. CACTUS emphasizes the following view according to the text: attack is the best defence, although it leads to loneliness.
It is not irrelevant to ask the question: Does Wapke choose to accompany her objects with text because she is aware of the formal distance between her medium and the public? In the eye of the jury the texts made Wapke’s work more appealing.
During the exhibition the above four gum prints (also called meditation-objects) were on display. The public received folders with the text – Message to the Viewer.
Wapke Feenstra received the second price of the Prix de Rome 1993. The basic pricewinners were David Bade, Bernadette Beunk, Britta Huttenlocher and Remco Vlaanderen. Hewald Jongenelis and Paul Klemann were elected as first price winners.
NL
Winnaar tweede prijs
Koning Willem I introduceerde de Prix de Rome in 1817. In 1870 werd de prijs gekoppeld aan de wet op de Rijksakademie en bestemd voor de leeftijdsgroep tot 35 jaar. In 1993 vond de dertiende Prix de Rome Grafiek plaats. De competitie bestond uit een voorronde, een werkperiode van drie maanden in de Rijksakadamie, een tentoonstelling en een publicatie. Tijdens de voorronde vond een eerste selectie plaats door middel van een anonieme aanlevering van werk op dia. Tijdens de tweede selectie werd de anonimiteit van de kunstenaars opgeheven en werd kunstenaars gevraagd om een persoonlijke toelichting op hun werk. De eindrondekandidaten konden onder begeleiding een tijd lang werken in de Rijksakademie.
Gomdrukken zijn zeer moeilijk te fotograferen. Toch hebben Wapke’s dia’s, ROSE, TRY-OUT, (UN)HEIMISCH en CACTUS, de jury in de eerste selectieronde overtuigd. Wapke’s werken zijn meestal sterk uitvergrote afbeeldingen van objecten: stille, onopvallende voorwerpen van alledag. Door de circa 10 cm. dikte van de houten drager, worden ze zelf objecten. De jury stuitte op twee dilemma’s: de technische perfectie kan te overheersend zijn ten opzichte van de inhoud en de formele, afstandelijke kant van de gomdrukken kan vervreemdend werken. Toch is de jury gefascineerd door het contrast dat deze aspecten vormen met de persoonlijke en intieme relatie die Wapke met haar eigen objecten onderhoudt. Deze intieme verbondenheid werd vooral duidelijk in de tweede selectieronde. Het werk zelf, haar mondelinge toelichting en ook de tekst die Wapke bij de objecten schreef, vormden een consistent geheel. Het gaat niet alleen maar om de dingen die Wapke inlevert, het gaat ook om haar gedachtengoed.
Binnen de jury bestond ook een verschil van mening over de relevantie van de bijgevoegde tekst. Sommigen meenden dat de tekst teveel interpretatie gaf en het werk over-definiëerde. Anderen beschouwden het als een meerwaarde. In de tekst over ROSE wordt klem geplaatst op het contrast tussen schuld en onschuld, tussen genot en bedreiging. In TRY-OUT voert Wapke de bedrieglijke schoonheid op van Lorelei, Helena, Rapunzel en Rachab. Bij (UN)HEIMISH worden veel vragen als handreikingen voor interpretatie aangeboden. CACTUS benadrukt volgens de tekt de volgende zienswijze: de aanval is de beste verdediging, maar dat leidt tot eenzaamheid. Terecht kan de vraag gesteld worden: kiest Wapke voor bijkomende teksten omdat ze bewust is van de formele afstand die haar medium creëert? Voor de jury is Wapke’s werk door de teksten verleidelijker geworden.
Tijdens de tentoonstelling werden de vier gomdrukken (ook meditatie-objecten genoemd) vertoond. Aan het bezoekende publiek werd een folder met de tekst – Bericht aan de Kijker – uitgereikt.
Wapke Feenstra ontving de tweede prijs van de Prix de Rome 1993. De basisprijzen waren voor David Bade, Bernadette Beunk, Britta Huttenlocher en Remco Vlaanderen. Hewald Jongenelis en Paul Klemann wonnen de eerste prijs.
HEIMISCH.jpg)
HEIMISCH-and-CACTUS.jpg)
