Marianne Maasland (ENG / NL)
catalogue “Water”, published by Stichting Op Zuid Rotterdam (opzuid@euronet.nl) 2003
Water: Wapke Feenstra
Twenty two concrete tiles have been installed along the route. All are concrete-grey but, when wet, each reveals the image of a bathing woman. Wapke Feenstra painted the bathers in the same shade of grey as the concrete. When water is sprinkled on the dry tile the paint remains light, but the concrete darkens to allow the bather(s) to appear. The image gradually emerges and recedes as the tile dries. In wet weather the bathers will be permanently visible but when it’s dry, walkers will need to wash them down.
Visitors who buy a bottle of ‘bathwater’ and a sponge at the information centre will be able to wash the bather(s) and watch what surfaces.
The women bathers are based on famous paintings from the nineteenth or early twentieth century. They are located in sixteen different sites, always bathing near water or close to the black conduits of the water supply system. The conduits are often stamped with numbers and the pipes projecting a little way out of the ground refer to the landscape’s function as a water collection area. The function of collecting water and the landscape were decisive in Feenstra’s choice. Her bathers relax in woody or sandy surroundings and sometimes even in the privacy of their own domain. The famous examples that Feenstra chose are bathers familiar from books and museums. Images that spring to the minds of many when thinking of nineteenth century bathers by painters such as Courbet, Renoir and their peers. Many of these painters were working at the time the water supply was laid one hundred and fifty years ago. A number of bathers created by avant-garde artists at the beginning of the twentieth century will also appear when sprinkled with water.
The bathers can be found at sites along the three-hour route, with which Feenstra is the only artist of the three to use the space in its totality. She often begins her work with an exploration, focusing on visual, personal, historical, sociological and sometimes political aspects. These elements are all worked into the final artwork. In her projects, Feenstra is interested in visual stimuli and analogous stories. The works are intended to provoke viewers’ associations, and are rarely clear-cut. Many of her works comprise part of a presumed larger whole. If you want to see a bather, you need to get her wet. If you want to see all the bathers, you need to follow the route but even then you will never see them all at once.
In a number of earlier projects ‘WoefWoef, and Luxus’ Feenstra placed very direct emphasis on exploration. In the Luxus project, Feenstra walked the slogan ‘Wapke Was Here’ on the street map of The Hague (www.wssohwte.net/luxus). Using an A-Z of the city, Feenstra picked out street names that contained one of the letters of the words ‘Wapke Was Here’. The letters were drawn onto the maps of suburbs of The Hague. While walking through streets that were new to her, Feenstra took photos. The photos record parts of the city that are not normally visited by tourists. By placing stickers on the streets and leaving a note in local people’s letterboxes, Feenstra notified residents that their street was on the Internet.
In the WoefWoef project (www.woefwoef.nl), it wasn’t Feenstra who explored the streets of Arnhem on foot but people walking their dogs. The dog owners had been given cameras and shot photos of the route they took each day with their dog. All the photographed dog-walking routes were put online. By looping and crossing the routes, visitors to the site can develop a picture of the city.
In the project ‘Water, an art walking route in the Amsterdam Water Supply Dunes’ the interactive and exploratory element lies in the fact that the bathers will only ‘come out’ if the walkers douse them in water, and will only be seen in their entirety if visitors walk the full route. With the bather(s) artificial objects that refer to the function of this landscape are inserted into the nature reserve. With this, Feenstra introduces associations. Washing the bathers adds a new story to the landscape. A tale that might remain in the walkers’ memories, interlacing with the landscape.
NL
Water: Wapke Feenstra
Langs de wandelroute, verspreid in het gebied, liggen tweeëntwintig betonnen tegels. De tegels hebben een betonkleur maar als ze nat zijn, is de beeltenis van badende vrouwen zichtbaar. Op de tegels heeft Feenstra in de kleur van beton verf aangebracht. Wanneer de droge tegel nat wordt blijft de verf licht van kleur en wordt het beton juist donker. Hiermee komt de beeltenis van (een) baadster(s) tevoorschijn. Het beeld doemt tijdelijk op want als de steen weer opdroogt is de baadster verdwenen. Bij nat weer zijn de baadsters permanent zichtbaar, maar bij droog weer moeten zij nat worden gemaakt.
Wie in het infocentrum een flesje baadsterwater met sponsje heeft gekocht, kan zelf ervaren hoe het is om de baadster(s) te wassen en te zien wat er tevoorschijn komt.
De baadsters zijn nabeelden naar beroemde schilderijen uit de negentiende of het begin van de twintigste eeuw.
De baadsters liggen op zestien verschillende plekken, zij baden in de buurt van water of bij zwarte buizen. De buizen zijn veelal van cijfers voorzien en de pijpen die een stukje boven de grond uitsteken verwijzen naar de functie van het landschap als waterwingebied. De waterwinfunctie en het landschap zijn bepalend geweest in Feenstra’s keuze. De door haar afgebeelde baadsters bevinden zich in een bosachtige of zanderige omgeving of juist in de besloten ruimte van hun privédomein. De beroemde voorbeelden die Feenstra koos zijn baadsters die zij zich herinnert uit boeken en musea. Het zijn beelden die bij meer mensen in de herinnering komen als men aan negentiende-eeuwse baadsters denkt. Het gaat om schilders zoals Courbet, Renoir en tijdgenoten. Deze schilders waren grotendeels actief werkzaam toen de waterleiding honderdvijftig jaar geleden werd opgericht. Ook een aantal baadsters van avant-garde kunstenaars uit het begin van de twintigste eeuw worden zichtbaar als ze zijn natgemaakt.
De baadsters liggen verspreid langs de drie uur durende wandelroute en hiermee is Feenstra de enige van de drie kunstenaar die de aangeboden ruimte in zijn totaliteit benut. Vaak begint zij haar werk met een verkenning waarbij visuele, persoonlijke, historische, sociologische en soms politieke aspecten een rol spelen. Al deze elementen worden ingezet voor het uiteindelijke kunstwerk. In haar werk gaat het om visuele prikkels, maar ook om analoge verhalen. Het gaat om werken die bij de toeschouwer associaties oproepen en ze zijn zelden vastomlijnd. Veel van haar werken zijn onderdelen van een verondersteld groter geheel. Wie de baadsters wil zien moet ze nat maken. Wie alle baadsters wil zien moet de route lopen, maar zelfs dan krijgt men de baadsters nooit in één overzicht te zien.
In een aantal vroegere projecten van Feenstra neemt verkenning een zeer directe plaats in. Dit zijn onder andere WoefWoef, en Luxus. In het project Luxus liep Feenstra op de kaart van Den Haag de tekst ‘Wapke Was Hier’ (www.wssohwte.net/luxus). Op de kaart van Den Haag had zij straten gezocht die overeenkwamen met één van de letters uit de tekst ‘Wapke was hier’. De letters zijn op de plattegrond in buitenwijken van Den Haag getekend. Tijdens het wandelen in de voor haar nieuw te ontdekken straten maakte Feenstra foto’s. De foto’s geven een beeld van een aantal stadswijken die normaal niet door toeristen bezocht zouden worden. Door stickertjes te plakken in de straten en een notitie in de brievenbus achter te laten, attendeerde Feenstra de bewoners er op dat hun straat op Internet stond.
Bij het project WoefWoef (www.woefwoef.nl), was het niet Feenstra zelf die al wandelend Arnhem ontdekte, hier zijn het de baasjes die samen met hun hond de omgeving laten zien. De baasjes hadden een fototoestel gekregen en maakten foto’s van de route die ze dagelijks liepen met hun hond. Alle gefotografeerde uitlaatroutes zijn online gezet. Door de routes te lussen en te kruisen kan de surfer op het Internet een beeld van de stad krijgen.
In het project ‘Water, een kunstwandelroute in de Amsterdamse Waterleidingduinen’ zit het interactieve en verkennende element in het feit dat mensen het werk nat moeten maken om de baadsters te kunnen zien en dat zij de gehele kunstwandelroute moeten lopen wanneer zij alles willen zien. Met de baadster(s) zijn aan het natuurgebied artificiële objecten toegevoegd die verwijzen naar de functie van dit landschap. Feenstra voegt daarmee associaties toe. Het landschap krijgt een nieuw verhaal na het wassen van de baadsters. Een verhaal dat mogelijk blijft bestaan in de herinnering van de wandelaar en zich mengt met het landschap.
catalogue “Water”, published by Stichting Op Zuid Rotterdam (opzuid@euronet.nl) 2003
Water: Wapke Feenstra
Twenty two concrete tiles have been installed along the route. All are concrete-grey but, when wet, each reveals the image of a bathing woman. Wapke Feenstra painted the bathers in the same shade of grey as the concrete. When water is sprinkled on the dry tile the paint remains light, but the concrete darkens to allow the bather(s) to appear. The image gradually emerges and recedes as the tile dries. In wet weather the bathers will be permanently visible but when it’s dry, walkers will need to wash them down.
Visitors who buy a bottle of ‘bathwater’ and a sponge at the information centre will be able to wash the bather(s) and watch what surfaces.
The women bathers are based on famous paintings from the nineteenth or early twentieth century. They are located in sixteen different sites, always bathing near water or close to the black conduits of the water supply system. The conduits are often stamped with numbers and the pipes projecting a little way out of the ground refer to the landscape’s function as a water collection area. The function of collecting water and the landscape were decisive in Feenstra’s choice. Her bathers relax in woody or sandy surroundings and sometimes even in the privacy of their own domain. The famous examples that Feenstra chose are bathers familiar from books and museums. Images that spring to the minds of many when thinking of nineteenth century bathers by painters such as Courbet, Renoir and their peers. Many of these painters were working at the time the water supply was laid one hundred and fifty years ago. A number of bathers created by avant-garde artists at the beginning of the twentieth century will also appear when sprinkled with water.
The bathers can be found at sites along the three-hour route, with which Feenstra is the only artist of the three to use the space in its totality. She often begins her work with an exploration, focusing on visual, personal, historical, sociological and sometimes political aspects. These elements are all worked into the final artwork. In her projects, Feenstra is interested in visual stimuli and analogous stories. The works are intended to provoke viewers’ associations, and are rarely clear-cut. Many of her works comprise part of a presumed larger whole. If you want to see a bather, you need to get her wet. If you want to see all the bathers, you need to follow the route but even then you will never see them all at once.
In a number of earlier projects ‘WoefWoef, and Luxus’ Feenstra placed very direct emphasis on exploration. In the Luxus project, Feenstra walked the slogan ‘Wapke Was Here’ on the street map of The Hague (www.wssohwte.net/luxus). Using an A-Z of the city, Feenstra picked out street names that contained one of the letters of the words ‘Wapke Was Here’. The letters were drawn onto the maps of suburbs of The Hague. While walking through streets that were new to her, Feenstra took photos. The photos record parts of the city that are not normally visited by tourists. By placing stickers on the streets and leaving a note in local people’s letterboxes, Feenstra notified residents that their street was on the Internet.
In the WoefWoef project (www.woefwoef.nl), it wasn’t Feenstra who explored the streets of Arnhem on foot but people walking their dogs. The dog owners had been given cameras and shot photos of the route they took each day with their dog. All the photographed dog-walking routes were put online. By looping and crossing the routes, visitors to the site can develop a picture of the city.
In the project ‘Water, an art walking route in the Amsterdam Water Supply Dunes’ the interactive and exploratory element lies in the fact that the bathers will only ‘come out’ if the walkers douse them in water, and will only be seen in their entirety if visitors walk the full route. With the bather(s) artificial objects that refer to the function of this landscape are inserted into the nature reserve. With this, Feenstra introduces associations. Washing the bathers adds a new story to the landscape. A tale that might remain in the walkers’ memories, interlacing with the landscape.
NL
Water: Wapke Feenstra
Langs de wandelroute, verspreid in het gebied, liggen tweeëntwintig betonnen tegels. De tegels hebben een betonkleur maar als ze nat zijn, is de beeltenis van badende vrouwen zichtbaar. Op de tegels heeft Feenstra in de kleur van beton verf aangebracht. Wanneer de droge tegel nat wordt blijft de verf licht van kleur en wordt het beton juist donker. Hiermee komt de beeltenis van (een) baadster(s) tevoorschijn. Het beeld doemt tijdelijk op want als de steen weer opdroogt is de baadster verdwenen. Bij nat weer zijn de baadsters permanent zichtbaar, maar bij droog weer moeten zij nat worden gemaakt.
Wie in het infocentrum een flesje baadsterwater met sponsje heeft gekocht, kan zelf ervaren hoe het is om de baadster(s) te wassen en te zien wat er tevoorschijn komt.
De baadsters zijn nabeelden naar beroemde schilderijen uit de negentiende of het begin van de twintigste eeuw.
De baadsters liggen op zestien verschillende plekken, zij baden in de buurt van water of bij zwarte buizen. De buizen zijn veelal van cijfers voorzien en de pijpen die een stukje boven de grond uitsteken verwijzen naar de functie van het landschap als waterwingebied. De waterwinfunctie en het landschap zijn bepalend geweest in Feenstra’s keuze. De door haar afgebeelde baadsters bevinden zich in een bosachtige of zanderige omgeving of juist in de besloten ruimte van hun privédomein. De beroemde voorbeelden die Feenstra koos zijn baadsters die zij zich herinnert uit boeken en musea. Het zijn beelden die bij meer mensen in de herinnering komen als men aan negentiende-eeuwse baadsters denkt. Het gaat om schilders zoals Courbet, Renoir en tijdgenoten. Deze schilders waren grotendeels actief werkzaam toen de waterleiding honderdvijftig jaar geleden werd opgericht. Ook een aantal baadsters van avant-garde kunstenaars uit het begin van de twintigste eeuw worden zichtbaar als ze zijn natgemaakt.
De baadsters liggen verspreid langs de drie uur durende wandelroute en hiermee is Feenstra de enige van de drie kunstenaar die de aangeboden ruimte in zijn totaliteit benut. Vaak begint zij haar werk met een verkenning waarbij visuele, persoonlijke, historische, sociologische en soms politieke aspecten een rol spelen. Al deze elementen worden ingezet voor het uiteindelijke kunstwerk. In haar werk gaat het om visuele prikkels, maar ook om analoge verhalen. Het gaat om werken die bij de toeschouwer associaties oproepen en ze zijn zelden vastomlijnd. Veel van haar werken zijn onderdelen van een verondersteld groter geheel. Wie de baadsters wil zien moet ze nat maken. Wie alle baadsters wil zien moet de route lopen, maar zelfs dan krijgt men de baadsters nooit in één overzicht te zien.
In een aantal vroegere projecten van Feenstra neemt verkenning een zeer directe plaats in. Dit zijn onder andere WoefWoef, en Luxus. In het project Luxus liep Feenstra op de kaart van Den Haag de tekst ‘Wapke Was Hier’ (www.wssohwte.net/luxus). Op de kaart van Den Haag had zij straten gezocht die overeenkwamen met één van de letters uit de tekst ‘Wapke was hier’. De letters zijn op de plattegrond in buitenwijken van Den Haag getekend. Tijdens het wandelen in de voor haar nieuw te ontdekken straten maakte Feenstra foto’s. De foto’s geven een beeld van een aantal stadswijken die normaal niet door toeristen bezocht zouden worden. Door stickertjes te plakken in de straten en een notitie in de brievenbus achter te laten, attendeerde Feenstra de bewoners er op dat hun straat op Internet stond.
Bij het project WoefWoef (www.woefwoef.nl), was het niet Feenstra zelf die al wandelend Arnhem ontdekte, hier zijn het de baasjes die samen met hun hond de omgeving laten zien. De baasjes hadden een fototoestel gekregen en maakten foto’s van de route die ze dagelijks liepen met hun hond. Alle gefotografeerde uitlaatroutes zijn online gezet. Door de routes te lussen en te kruisen kan de surfer op het Internet een beeld van de stad krijgen.
In het project ‘Water, een kunstwandelroute in de Amsterdamse Waterleidingduinen’ zit het interactieve en verkennende element in het feit dat mensen het werk nat moeten maken om de baadsters te kunnen zien en dat zij de gehele kunstwandelroute moeten lopen wanneer zij alles willen zien. Met de baadster(s) zijn aan het natuurgebied artificiële objecten toegevoegd die verwijzen naar de functie van dit landschap. Feenstra voegt daarmee associaties toe. Het landschap krijgt een nieuw verhaal na het wassen van de baadsters. Een verhaal dat mogelijk blijft bestaan in de herinnering van de wandelaar en zich mengt met het landschap.
