`The Best Place`, Wapke Feenstra (ENG / NL)
Page 6 & 7 in book The Best Place 2007
With the text cart still folded I pull up at the filling station in Balkbrug.
‘Excuse me, are you allowed to drive around like that?’ I look behind and say, ‘Yes…’ The man is concerned about the width of the cart and the fact that I can’t see the text panels in the mirrors.
The text cart is inside the municipal borders, people feel concerned, the petrol tank is full… let the journey begin.
I head first to the office of Henk van Eck at Haitjema Soil Drillers to pick up sample bags.
I wait in reception and read a motto which was emblazoned on the wall in 1995: ‘Every realised goal marks the start of a new road.’ Sounds nomadic, but this company has been at the same address for so long that everybody knows it and points me in the right direction. The bridge nearby, across the Dedemsvaart, is even known as the Haitjema Bridge by the locals. I meet a man who, with a glint in his eye, makes a pun on Haitjema’s name. It’s an old joke, because I hear it again later.
Haitjema began as a manufacturer of vats and barrels. Later it developed a technique for sinking wells: a wooden tub was dug deep into the soil and water poured in almost automatically through an opening. Haitjema still drills wells, but it also does exploratory drilling for local authorities and agricultural businesses. And now, for me as well.
A journey to The Best Place is a metaphorical journey. The Best Place does not exist, but you can still describe it and visit it. It’s a place where you like to be, where you do things, undertake things, where you make plans and look back. It isn’t always beautiful. But what is beautiful is that many people say immediately that their home, garden or farm is The Best Place. This trip did not take me to private property, because people had to be able to view all the locations – apart from the stables and the homes of the farmers – with this book in their hand. Later, it will become clear how quickly some places change and how others rest for a while in the image from 2007.
Places will continue to change, enchant and be left behind. That’s the culture. We take with us the soil of this culture; the first metre of soil at the locations I was sent to is explored in this book. What kind of soil is it? What happened on it? Who lived and worked there? Look and read on…
NL
Met de tekstkar nog ingeklapt kom ik het tankstation in Balkbrug binnenrijden. ‘Mag u daar zo mee rondrijden mevrouw?’ Ik kijk naar de combinatie en zeg: ‘Ja…’ De breedte van de kar en het feit dat ik de tekstpanelen niet met de spiegels kan zien, baart deze man zorgen.
De tekstkar is binnen de gemeentegrenzen, men is betrokken, en er is getankt: de reis kan beginnen.
Eerst naar het kantoor van Henk van Eck bij Grondboorbedrijf Haitjema om grondboorzakjes af te halen.
Ik wacht in de hal en lees de wandspreuk uit 1995: ‘Elk bereikt doel is het begin van een nieuwe weg.’ Dat klinkt nomadisch, maar dit bedrijf zit al zo lang op dezelfde plek dat iedereen het kent en mij de goede richting wijst. De nabijgelegen brug over de Dedemsvaart heet zelfs in de volksmond Haitjemabrug. ‘Haitjema, Had-je-me-maar!’ zegt de man op straat, en zijn ogen glinsteren. Het is een oud grapje, want later hoor ik het weer.
Grondboorbedrijf Haitjema is ontstaan uit een kuiperij, een bedrijf dat vaten en tonnen maakte. Later ontwikkelde Haitjema sr. een methode voor het slaan van waterputten: een houten kuip werd diep in de grond ingegraven en het water kwam dan als vanzelf via een opening de kuip in wellen. Ze boren hier nog steeds waterbronnen, maar doen ook verkenningsboringen voor gemeenten of landbouwbedrijven. En nu ook voor mij.
Het aangaan van een reis naar De Beste Plek is overdrachtelijk. De Beste Plek bestaat niet en toch kun je die plek beschrijven en bezoeken. Het is een plek waar je graag bent, iets doet, wat onderneemt, waar je plannen maakt en terugkijkt. Het is er niet altijd mooi. Wel mooi is dat veel mensen spontaan lieten weten dat hún huis, tuin en erf De Beste Plek is. De reis gaat echter niet naar privé-terrein, want het is de bedoeling dat alle plekken – behalve de stallen en het huis van de boeren – met dit boek in de hand nog te bekijken zijn. Later zal duidelijk worden hoe snel sommige plekken veranderen en hoe andere even rusten in het beeld dat er in 2007 van is gemaakt.
Dat veranderen en innemen en verlaten van plekken gaat door. Het is de cultuur. De bodem van die cultuur nemen we mee; de eerste meter grond van de locaties waar ik naartoe ben gestuurd is opgenomen in dit boek. Wat is het voor grond, wat is er op die grond gebeurd en wie maakte er vroeger de dienst uit? Kijk en lees verder.
Page 6 & 7 in book The Best Place 2007
With the text cart still folded I pull up at the filling station in Balkbrug.
‘Excuse me, are you allowed to drive around like that?’ I look behind and say, ‘Yes…’ The man is concerned about the width of the cart and the fact that I can’t see the text panels in the mirrors.
The text cart is inside the municipal borders, people feel concerned, the petrol tank is full… let the journey begin.
I head first to the office of Henk van Eck at Haitjema Soil Drillers to pick up sample bags.
I wait in reception and read a motto which was emblazoned on the wall in 1995: ‘Every realised goal marks the start of a new road.’ Sounds nomadic, but this company has been at the same address for so long that everybody knows it and points me in the right direction. The bridge nearby, across the Dedemsvaart, is even known as the Haitjema Bridge by the locals. I meet a man who, with a glint in his eye, makes a pun on Haitjema’s name. It’s an old joke, because I hear it again later.
Haitjema began as a manufacturer of vats and barrels. Later it developed a technique for sinking wells: a wooden tub was dug deep into the soil and water poured in almost automatically through an opening. Haitjema still drills wells, but it also does exploratory drilling for local authorities and agricultural businesses. And now, for me as well.
A journey to The Best Place is a metaphorical journey. The Best Place does not exist, but you can still describe it and visit it. It’s a place where you like to be, where you do things, undertake things, where you make plans and look back. It isn’t always beautiful. But what is beautiful is that many people say immediately that their home, garden or farm is The Best Place. This trip did not take me to private property, because people had to be able to view all the locations – apart from the stables and the homes of the farmers – with this book in their hand. Later, it will become clear how quickly some places change and how others rest for a while in the image from 2007.
Places will continue to change, enchant and be left behind. That’s the culture. We take with us the soil of this culture; the first metre of soil at the locations I was sent to is explored in this book. What kind of soil is it? What happened on it? Who lived and worked there? Look and read on…
NL
Met de tekstkar nog ingeklapt kom ik het tankstation in Balkbrug binnenrijden. ‘Mag u daar zo mee rondrijden mevrouw?’ Ik kijk naar de combinatie en zeg: ‘Ja…’ De breedte van de kar en het feit dat ik de tekstpanelen niet met de spiegels kan zien, baart deze man zorgen.
De tekstkar is binnen de gemeentegrenzen, men is betrokken, en er is getankt: de reis kan beginnen.
Eerst naar het kantoor van Henk van Eck bij Grondboorbedrijf Haitjema om grondboorzakjes af te halen.
Ik wacht in de hal en lees de wandspreuk uit 1995: ‘Elk bereikt doel is het begin van een nieuwe weg.’ Dat klinkt nomadisch, maar dit bedrijf zit al zo lang op dezelfde plek dat iedereen het kent en mij de goede richting wijst. De nabijgelegen brug over de Dedemsvaart heet zelfs in de volksmond Haitjemabrug. ‘Haitjema, Had-je-me-maar!’ zegt de man op straat, en zijn ogen glinsteren. Het is een oud grapje, want later hoor ik het weer.
Grondboorbedrijf Haitjema is ontstaan uit een kuiperij, een bedrijf dat vaten en tonnen maakte. Later ontwikkelde Haitjema sr. een methode voor het slaan van waterputten: een houten kuip werd diep in de grond ingegraven en het water kwam dan als vanzelf via een opening de kuip in wellen. Ze boren hier nog steeds waterbronnen, maar doen ook verkenningsboringen voor gemeenten of landbouwbedrijven. En nu ook voor mij.
Het aangaan van een reis naar De Beste Plek is overdrachtelijk. De Beste Plek bestaat niet en toch kun je die plek beschrijven en bezoeken. Het is een plek waar je graag bent, iets doet, wat onderneemt, waar je plannen maakt en terugkijkt. Het is er niet altijd mooi. Wel mooi is dat veel mensen spontaan lieten weten dat hún huis, tuin en erf De Beste Plek is. De reis gaat echter niet naar privé-terrein, want het is de bedoeling dat alle plekken – behalve de stallen en het huis van de boeren – met dit boek in de hand nog te bekijken zijn. Later zal duidelijk worden hoe snel sommige plekken veranderen en hoe andere even rusten in het beeld dat er in 2007 van is gemaakt.
Dat veranderen en innemen en verlaten van plekken gaat door. Het is de cultuur. De bodem van die cultuur nemen we mee; de eerste meter grond van de locaties waar ik naartoe ben gestuurd is opgenomen in dit boek. Wat is het voor grond, wat is er op die grond gebeurd en wie maakte er vroeger de dienst uit? Kijk en lees verder.
